In mijn voorraadkast: Limu omani (gedroogde limoentjes)

Op een dag keek ik in de voorraadkast van mijn Iraanse vriend en vond zeer vreemde lichtbruine bolletjes in een zak, zo klein en licht als een pingpongbal. Ik stak mijn neus in de zak en werd aangenaam verrast door een frisse maar sterk aromatische geur. Sindsdien vind je ze ook in míjn voorraadkast en gebruik ik ze regelmatig als ik thee zet. Zo krijg je in een handomdraai een heel frisse limoenthee met een mysterieuze gedroogde ondertoon. Ik kan me niet voorstellen hoe ongelofelijk goed het moet ruiken daar in het Midden-Oosten waar duizenden limoentjes tegelijk worden gedroogd onder de hete zuiderzon... 

Naar het schijnt werden limu omani voor het eerst geproduceerd in Oman, dat ligt onder Saoudi-Arabië. Hoewel dit heel bijzonder veelzijdig ingrediënt in de regio rond Oman en in de keuken van Noord-India geraakt is, is het verder nagenoeg onbekend. Jammer....

In de keuken van Iran, Iraq, Afghanistan en de golfstaten worden limu omani gebruikt in soepen en stoofpotten, bij linzen en bonen-gerechten en ook op vis of vlees. Je kunt het malen tot poeder en mengen met wat olie om kip of vis mee in te wrijven vòòr het bereiden (lijkt me heerlijk). In Noord-India (en volgens sommige bronnen ook Egypte) wordt wat van het poeder toegevoegd aan het kookwater van rijst. De frisse en complexe diepe smaak kan een geheel andere wending geven aan veel verschillende gerechten.

Het gekke is dat ik méér van de smaak houd dan mijn Iraanse vriend bij wie het herinneringen oproept aan het medicinale drankje dat hij als kind kreeg van zijn moeder bij ziekte. Dan werd de combinatie van munt, thee, limu omani en suiker gebruikt om maaglast te verhelpen. Maar ik wacht niet tot ik maaglast heb om er van te genieten... veel te lekker in intrigerend om in de medicijnhoek te laten.

Voor limu omani-thee gebruik je een klein stukje van een gedroogde limoen voor één kop, of één limoentje op z'n geheel voor één theekan. Je kunt dan best met een scherp mesje een paar inkepingen maken zodat het aroma gemakkelijker vrijkomt. Naarmate ze langer in het water liggen, worden ze zacht en geven ze meer smaak af. Je voegt het best wat suiker en/of honing toe (honing past immens goed bij deze smaak). Je kunt de thee maken op basis van zwarte thee, rooibos thee of een mengeling van beide, of gewoon helemaal alleen met deze limoentjes.

Je kunt limu omani vinden in buitenlandse winkels zoals Al-Rahman (welbekend in Vlaanderen) of in andere winkels waar veel Iraanse producten te vinden zijn.


bronnen: New York Times http://www.nytimes.com/2010/06/02/dining/02power.html

Julie's liefdes ijsthee (en het geheim van lekkere ijsthee)

Ijsthee is bijzonder moeilijk om te maken, geloof mij. Het is op zich niet erg lastig of ingewikkeld, maar om het juiste niveau smaak te vinden is er behoorlijk wat geëxperimenteer nodig. Ik heb genoeg smaakloze thee-aftreksels gemaakt om te weten dat achter een goede ijsthee een gigantische dosis smaakmakers zit. Je kunt een heerlijke thee zetten warm, maar eens ze ijskoud is, blijft van die fantastische smaak maar een zielige fractie meer over.

De Ice-Tea uit de winkel zal dan ook na een paar thuis gemaakte (zelfs goed gedoseerde) ijsthees, voelen als een regelrechte aanslag op je smaakpapillen, niet normaal sterk. 

Maar goed, ik bespaar jullie het geknoei en vertel hoe ik mijn favoriet uitvond...

Deze ijsthee is gebaseerd op de Perzische liefdesijsthee, maar toch net ietsje anders.

1. Ik goot 1 liter kokend water in een kan en plaatste er een theezeefje in met 5 royale theelepels zwarte thee (ik zweer bij Ceylan) of 5 theebuiltjes zwarte thee, 1 gedroogd rozenknopje of 1 theelepel gedroogde rozenblaadjes (te vinden in natuurwinkel), 2 à 3 kardemompeulen en een stevig snuifje gemalen kaneel.
2. Laat het trekken tot het voldoende kleur heeft, maar niet zolang dat het bitter wordt (proef een slokje bij twijfel). 
3. Haal het zeefje eruit (thee niet weggooien!). Roer er 2 eetlepels rozenwater, 2 eetlepels bidmeshk (wilgenkatjes-water, te vinden in vreemdelingenzaak), 2 eetlepels rietsuiker en een theelepel honing door en roer tot de suiker en honing zijn opgelost. 
4. Wacht tot de thee in de kan wat is afgekoeld (nog niet in de koelkast zetten). Als de thee lauw is, zet je er terug het zeefje in met de thee, rozenblaadjes, kardemom en kaneel. 
5. Dek af en zet minstens enkele uren of liefst een hele nacht in de koelkast (geen schrik, de zwarte thee wordt niet bitter in koud water, zelfs niet na een hele nacht trekken). 
6. Proef en pas de smaak zonodig aan. 

Tip: zorg dat je thee heel heel koud wordt, bvb door afzonderlijke glazen in het onderste vak van je koelkast te zetten. Dan wordt je ijsthee kouder dan in je kan in de koelkastdeur. Dit is beter dan er ijsblokjes in te doen want als deze smelten, wordt de ijsthee aangelengd en smaakt het flets.