donderdag 26 december 2013

In mijn medicijnkast ~ Psylliumvezel

In buitenlandse winkels kun je ook soms producten vinden die goed zijn voor de gezondheid en die wij niet kennen. Psylliumvezel bijvoorbeeld. Het is een product uit India en Pakistan en dus in hun winkels te vinden. Het velletje rond het zaad van de Psyllium plant (bij ons beter bekend als vlozaad), bestaat voor 10-12% uit slijmstoffen en vezels. Als je de vliesjes met water in aanraking brengt, zwellen ze tot tienmaal hun volume en krijg je een zachte geleiachtige substantie. Je natuurlijke immodium én omgekeerd (want het werkt in beide richtingen). Ideaal voor prikkelbare darm syndroom. Simpelweg een theelepel in een glas water, zo natuurlijk als maar kan. Hoe het precies in zijn werk gaat, lees je hier op wikipedia.




Verder zou psylliumvezel de groei van darmvriendelijke bacteriën bevorderen, de uitscheiding van cholesterol verhogen, de bloedsuikerspiegel reguleren en ontstekingen in het maag-darmkanaal tegengaan maar dat is niet bewezen en eerder terrein van de alternatieve geneeskunde. 

Wel is het zo dat psylliumvezel kan gebruikt worden in gluten-vrij gebak om het te binden en minder brokkelig te maken. 

Psylliumvezel kun je bij mij krijgen voor 2,50 euro voor een doosje van 100 gram. 


Lili 


maandag 16 december 2013

Truffels met peper, kaneel en honing


Deze kruidige tuffels zijn gebaseerd op de Mexicaanse chocolademelk. Ze smaken zoet, romig en smeuïg en pas in 2de instantie warm peperig. Peper en chocolade gaan goed samen, niet alleen omdat de Mexicaanse chocoladedrank met peper en kaneel werd gemaakt, maar ook omdat peper de smaak van chocolade versterkt. 

Maak je klaar voor een intense beleving!  



Zo maak je deze truffels

Smelt 150 g fondant chocolade au-bain-marie (dat is echt handiger dan de microgolfoven voor dit werkje). Je neemt dus een hitte-bestendige glazen kom en zet die in pan met heet water op het vuur. Zorg dat de glazen kom niet te klein is (anders schommelt de kom telkens als je in de chocolade roert). Roer er 100g boter door met 3 eetlepels honing. Voeg snufjes kaneel, versgemalen zwarte peper en cayennepeper toe tot je het kunt proeven. Splits een ei. Roer de dooier door de chocolade en gooi het eiwit weg. Als het mengsel mooi glad is, laat je het even afkoelen en zet je het kommetje met plastic folie overdekt in de koelkast. 

Als het truffelmengsel stevig geworden is (na een uur of 2), schep je er met een theelepeltje telkens een portie uit waar je met de hand een bolletje van rolt (snel want anders smelt 't in je handen). Leg ze op een met plastic folie bedekt snijplankje. Zet ze terug een halfuurtje in de koelkast om op te stijven. Smelt opnieuw wat fondant chocolade en haal er één voor één de koude truffels door (ik heb gesukkeld met tandenstokers en vorken en ben uiteindelijk aan de slag gegaan met mijn vingers, dat was nog het handigst). Let op: de chocolade werd bij mij niet zo héél erg vloeibaar (er is dan ook geen boter of melk aan toegevoegd die het vloeibaarder maakt, maar je kunt er zo wel mooi 'krullen' chocolade meemaken zoals op de foto). Laat opnieuw opstijven in de koelkast voor je ze serveert: je wilt immers je eters wowen en het buitenrandje genoegelijk horen kraken onder hun tanden. Enjoy!


Lili 




zondag 1 december 2013

Truffels met rozen


Bestaat er iets hemelser dan de combinatie van chocolade en rozen? 




Ik dook het boerinnenbond kookboek in om het basisrecept te vinden voor truffels (want ik had er nog nooit gemaakt). Ok chocolade, eieren, suiker en boter. Maar er miste nog iets extra's voor mij. De pot rozenconfituur lonkte, ik was alleen thuis, het was zondag en ik liet me gaan. Ik verwerkte stroperige eetlepels rozenblaadjesjam* in de truffels, en coatte ze met cacaopoeder, poedersuiker en pure gedroogde rozenblaadjes*
* rozenblaadjesjam is voordelig te vinden in de Turkse winkel, gedroogde rozenknopjes in de natuurvoedingswinkel. 





Zo maak je deze truffels

Smelt 150 g fondant chocolade au-bain-marie (dat is echt handiger dan de microgolfoven voor dit werkje). Je neemt dus een hitte-bestendige glazen kom en zet die in pan met heet water op het vuur. Zorg dat de glazen kom niet te klein is (anders schommelt de kom telkens als je in de chocolade roert). Roer er 100g boter door en 2 eetlepels rozenjam (of als je die niet vindt, gewoon 3 eetlepels suiker). Splits een ei (daar zijn handige toestelletjes voor, ofwel moet je klungelen met 2 lepels om de dooier uit het wit te vissen, ofwel waag je je aan de truck van de professionele koks en splits je het ei met je rechterhand en vang je het eigeel op met je linkerhand - als je rechtshandig bent tenminste - dan loopt het eiwit door je vingers en blijft de dooier mooi in je hand liggen. Mij lukt 't wel. Het is het proberen waard.) Roer de dooier erdoor en gooi het eiwit weg. Als het mengsel mooi glad is, laat je het even afkoelen en zet je het kommetje met plastic folie overdekt in de koelkast. 
Als het truffelmengsel stevig geworden is (na een paar uur), schep je er met een theelepeltje telkens een portie uit waar je met de hand een bolletje van rolt (snel want anders smelt 't in je handen). Leg ze op een met plastic folie bedekt snijplankje. Zet ze terug een halfuurtje in de koelkast om op te stijven en rol ze dan door een mengeling van cacaopoeder, bloemsuiker en versnipperde rozenblaadjes


Dit zijn echt juweeltjes van snoepjes. Eerst proef je enkel chocolade maar de nasmaak is die van rozen, en houdt je mond nog momentenlang zalig geparfumeerd. 

Lili 





Saoudi-Arabische koffie



Een bladzijde uit Saoudi-Aramco's World Magazine als achtergrond voor een kopje Saoedische koffie.




Voor je begint te denken dat dit de luchthaven van Riyahd of Jeddah is, nee, het is simpelweg de Jaarbeurs in Gent van een paar jaar geleden met Saoudi-Arabië als gastland. Ik had dankzij de Indische-Belgische vereniging een vrijkaart en we trokken er in groep heen (omdat er ook een paar standjes met koopwaar van Indische vakmannen waren). 

Anyway, dit is waar ik Saoudi-Arabische koffie leerde drinken... 




Er was een koffiesalon met zetels rondom, lage 5-hoekige houten salontafeltjes en mannen in traditionele gewaden die in mini-koffiekopjes hele sterke hete koffie schonken aan nieuwsgierige Belgen. Ze gebruikte speciale koffiekannen met lange elegante halzen en boden ons dadels aan (koffie en dadels zijn standaard tekens van gastvrijheid in Saoudi-Arabië). De koffie dronken ze zwart en ongezoet maar hij was wel gearomatiseerd met kruiden, je kon er duidelijk de smaak van kardemom en kruidnagel in herkennen. Volgens de Saoudi-Arabieren kan er ook saffraan en kaneel in. De kardemom is écht wel een must want die neutraliseert het effect van cafeïne, stimuleert de spijsvertering, verhelpt infecties aan tanden, tandvlees en keel én verhelpt slechte ruikende adem (die nogal kan voorkomen na koffie of na de nacht, een goed idee dus voor je ochtendkopje). 

Nu goed, de groene koffiebonen en speciale koffiekannen kun je achterwege laten, voor de rest kun je thuis wel een lekker kopje Saoudi-Arabische koffie imiteren. Ik doe het zo: voor één kopje neem ik een theelepel oploskoffie, ik zet een theezeefje in mijn tas, breek er een kardemompeul in open, verpulver een kruidnagel en schenk er dan heet water over. Ik vind deze koffie persoonlijk heerlijk met een lepeltje vloeibare honing maar da's totaal mijn fantasie.   

 Lili




maandag 4 november 2013

Bonenburgers met bataat en Ras el hanout


Deze bonenburgers zijn verrukkelijk veelzijdig. Je kunt de groenten en smaakmakers gebruiken die je wilt (kijk in de kast, volg je goesting). Je kunt ze opdienen als aperitiefhapje uit 't vuistje met een dipsaus of je kunt ze eten als groentenburger in een vegetarische maaltijd. 

Ik maakte ze van rode kidney bonen uit blik en bataat (zoete aardappel) met ras-el-hanout als smaakmaker. De rode bonen zou ik behouden als basic, ze geven je proteïnen en maken de burger stevig. De bataat kun je vervangen door gewone aardappel met wat erwten, paprika, tomaat, maïs of prei vrij te combineren. Prima om restjes uit de koelkast op te gebruiken. Als smaakmakers kun je ui, knoflook of provençaalse kruiden gebruiken. Wil je een oosterse smaak? Ga dan voor een combinatie met rode linzen, een snuifje curry en komijn. 

De ras-el-hanout (die ik simpelweg in de Delhaize vond), doet wonderen in dit recept. Het brengt een warme, kruidige, zoete smaak naar boven. In deze Marokkaanse specerijenmengeling zit koriander, kaneel, gember, lavendelbloemen, rozenblaadjes, cayennepeper, foelie, nootmuskaat, kardemom en kruidnagel (samenstelling kan variëren van merk tot merk). Ik vind het een tot de verbeelding sprekende mix. Het ruikt fantastisch en je zou een gerecht maken alleen al om de Ras-el-hanout erin te proeven!! Vrij vertaald uit het Arabisch klinkt de vertaling dan ook: 'het beste van de winkel'. 

Ras-el-hanout vind je gemakkelijk in je plaatselijke Noord-Afrikaanse winkel maar je kunt natuurlijk evengoed je eigen mix maken. In de mijne zat ook al groentenbouillon. Super handig. 





recept voor 4 grote eters:

ingrediënten

- 1 blik rode kidneybonen, ongeveer 225 gram uitgelekt
- een kleine of de helft van 1 grote bataat, geschild en in dobbelsteentjes gesneden
- wat snippers ui
- 2 theelepels ras-el-hanout
- wat extra chilipeper (ik deed er ook nog wat extra kaneel en kruidnagel in)
- zout en peper
- 75 g broodkruim (hoeft niet wit, volkoren kan ook)
- 1 ei, geklutst
- chapelure 


werkwijze:

  1. Open het blik kidneybonen, doe ze in een zeef, laat ze uitlekken en was de bonen even onder de kraan.
  2. Warm in een potje op het vuur wat olie, fruit er wat snippers ui in en doe er meteen de dobbelsteentjes bataat bij, voeg wat water,de ras-el-hanout en chilipeper toe. Laat rustig een 10-tal minuten stoven met het deksel op. Check af en toe of er nog wat water bij moet om te voorkomen dat het aanbrandt en proef aan het einde om zeker te zijn dat de bataat zacht is. (het mag wat pikant zijn want de kidneybonen zijn niet gekruid dus maak je geen zorgen, het komt helemaal goed). 
  3. Haal van het vuur en laat het te veel aan vocht uitdampen. 
  4. Prak de kidneybonen tot een slordige puree. Prak ook de bataat tot een grove puree (zodat er nog wat brokjes in de burgers zitten). Meng nu de kidneybonen en bataat met het broodkruim in een kom. Breng op smaak met wat zout en peper. 
  5. Was je handen. Vorm balletjes die je eerst door het ei en dan door de chapelure haalt, druk ze wat plat. Warm olie in een pannenkoekenpan en bak de burgers enkele minuten langs elke kant. 


De dipsaus maakte ik eenvoudigweg door wat zoete paprika en kerstomaatjes fijn te snijden en te mengen met wat ketchup. Klaar!


Lili  









woensdag 30 oktober 2013

geproefd en goedgekeurd: Iraans (alcoholvrij) bier



Ik ben absoluut geen bierdrinker en ook alcohol-vrij bier valt bij mij niet in de smaak. Maar Iraans alcoholvrij bier met fruit wilde ik wèl es proeven. In de plaatselijke Iraanse winkel was er keuze uit granaatappel-bier, ananas-bier en limoen-bier. Ik heb het laatste geproefd op een zonnige herfstdag en ik moet zeggen: het viel in de smaak! Het houdt perfect een evenwicht tussen een hele lichte moutsmaak, een fris sprankelende limoen-toets en niet overdreven zoet en dat alles in een mooi flesje. Ideaal voor een feestje met drinkers en niet-drinkers zou ik zo denken... Of met familie!





Omdat in Iran, de consumptie van alcohol verboden is, is overal alcoholvrij bier in verschillende smaken te krijgen. Appelbier was de favoriet van mijn vriend, we zijn er nog naar op zoek in België.

Lili







maandag 14 oktober 2013

Gebakken bananen met kokos

read in English

Ik kan niet zeggen dat het typisch dit of dat soort Aziatisch gerecht is. Ik wilde gebakken bananen maken met net dat ietsje meer en ik dacht aan kokos. Een schaaltje of potje was te saai voor dit mushy dessert, dus werden het Chinese lepeltjes. That's all.


                                                                                                                                                                                             
                                                                                                                                                                                                                                                                                                         

Het recept is simpel:                                                                                         
Pel je bananen en snijd ze in schuine schijfjes (staat leuk). Bak ze voorzichtig in wat olie in de pan (voorzichtig, want als je te veel roert of schud vallen de stukjes uit elkaar in onappetijtelijke brokken). Terwijl je bakt besprenkel je ze met een klein beetje limoensap, ruwe rietsuiker (bruine suiker kan ook), en geraspte kokos naar smaak. Bak ze enkel tot ze goudgeel zijn en de hele keuken naar bananen ruikt (langer dan dit en ze worden mushy) bak ze dus niet tot ze bruin zijn. Dien warm op met wat extra kokos. 
tips:
  1. Belangrijk: de bananen mogen niet rijp zijn. Liefst ergens tussen groen en geel, zodat ze stevig en niet al te zoet zijn. 
  2. Ik vind dit heerlijk met rum, het transformeert de smaak totaal, brengt het dessert (voor mij) van gemiddeld naar subliem. Ik heb het voor de veiligheid bij het serveren over gesprenkeld want ik ben geen held wat flamberen betreft (durf niet proberen). 
  3. Er bestaan heel wat variaties op gewoon "gebakken bananen", er is voor elk wat wils: Vietnamees (gebakken bananen in kokosmelk), Jamaïcaans (gebakken bananen met bruine suiker, boter, rum en sinaasappelsap), Caraïbisch (gebakken bananen met een saus van in rum geweekte rozijnen, bruine suiker, en boter) of Afrikaans (gebakken bananen met suiker, boter, kokos, sinaasappel-en citroensap). 
  4. Wil je het iets gezonder? Bak de bananen dan niet in de pan, maar in een braadslee in de oven zonder vetstof. 10 minuutjes op 200°C is genoeg voor een paar bananen. 

Lili 





maandag 7 oktober 2013

Zoute lassi (India)




* same in English *

Lassi is dé populaire yoghurtdrank van India, waar er lassi-verkopers op straat staan (foto Wikipedia). Mango-lassi is bij ons de meest gekende (en zelfs hier en daar in een exotisch bekertje te vinden in het koelrek van een supermarkt) maar langs hier weet bijna niemand dat lassi evengoed hartig kan gedronken worden. Zoute lassi is even verfrissend als verrassend. 


In België zijn wij totaal niet bekend met zoute dranken, maar in warme oosterse landen is het wel gebruikelijker. In Iran bijvoorbeeld, wordt ook een zoute yoghurtdrank met munt geserveerd die zeer dorstlessend is en goed bij elke maaltijd past. Mijn eigen Westerse geest had al beslist dat dit niet lekker kon zijn, vòòr ik het geproefd had, maar zet dit idee gewoon opzij en proef nog eens. Het is écht lekker verfrissend.    
Het lassi-recept bestaat simpelweg uit yoghurt die aangelengd wordt en op smaak gebracht met geroosterde komijn en zout. Komijn roosteren doe je zo: strooi een eetlepel zaadjes in een droge koekenpan op laag vuur en wacht tot ze gaan 'springen' en donker kleuren (zie onder: verschil tussen gewone en geroosterde komijn in de lepel). Het is een eenvoudige truck om de smaak steviger en intressanter te maken. 




het recept (voor 4 personen):

verpoeder de geroosterde komijnzaadjes in een vijzel (of door ze tussen twee lepels te pletten). Meng het poeder 600 ml volle yoghurt en 300 ml water (of als je één glas voor jezelf maakt ruwweg 2/3 yoghurt tegenover 1/3 water) in een maatbeker. Roer er een beetje zout door (geen hele theelepel natuurlijk, een klein bèètje maar!!) Serveer zeer koel in hoge glazen.

Ik denk dat zoute lassi goed past bij de meeste Indische gerechten. Ik heb me ooit laten vertellen door een Indische dat als ik het eten te pikant vond, ik er gewoon veel zout moest bijdoen als 'tegengewicht', dus deze drank lijkt me de ideale 'brandblusser'. Verder is ze ook zeer goed voor de spijsvertering. Lees hier waarom yoghurt zo gezond is. In India wordt lassi dan ook vaak gedronken bij maag-en darmklachten.
Lili




(p.s. volgende keer trakteer ik jullie op een zoete lassi, er bestaan 
heerlijke varianten met honing en rozenwater of vanille en kaneel.) 


zaterdag 28 september 2013

Groenten biryani van Dinesh Kumar (India)

* same in English *

Hoera, ik heb een gastschrijver gevonden in mijn kennissenkring die een klassiek Indisch gerecht met me wilde delen!!

Dinesh Kumar is een ingenieur uit Kanpur (Noord-India, staat Uttar Pradesh), die sinds 2 jaar in Brussel verblijft voor zijn doctoraat-onderzoek. Hij heeft ook een aantal jaren in Bangalore (Zuid-India) en 1 jaar in Zuid-Korea gewoond.

                                       




over zijn Vegetable Biryani zegt hij: 
"I always use this basic and simple recipe to make various kind of dishes. I just learnt cooking from my experiments: variation in spices and ingredients.
Here is what I follow and cook awesome dishes. Its very simple, after 2-3 experiments you can also cook nice and tasty food. "
Ingredients: Basmati rice, mixed vegetables, onion, tomato, garam masala*, coriander powder, turmeric powder. * (garam masala is a mixure of indian spices you can find easily at nearest Indian grocery store.)

1.      Cook rice nicely
2.      Chop 2 onions
3.      Heat the oil, add cumin seeds (1 tea spoon), or mustard seeds (half spoon).
4.      Fry nicely chopped onion until golden brown. Add salt according to taste.
5.      Add the finely chopped mixed vegetables and fry for 6-8 minutes.
6.      Add garam masala powder 1 tea spoon.
7.       Add chopped tomato and fry it for 2-3 minutes.
8.       Add the cooked rice and stir well to combine
9.       Heat it for 4-5 minutes. Add a tea spoon of lemon juice or ghee.
Enjoy your meal!!!!!



Variations: Keep doing different experiments to make something new:
- Instead of rice you can use boil noodles .  It will become a new dish! Try vegetable noodles. 
- You can use macaroni or pasta  instead of rice.
- You can add boiled eggs  also after step 5.
- You can make omelette and can add after step 6.
- You can add the ½ teaspoon ginger powdergarlic or  black peperwith garam masala at step 6 to vary the taste.
Dinesh Kumar




vrijdag 20 september 2013

Tijd voor de warme dranken - Masala chai (India)





Nog nooit van 'masala chai' gehoord?

Masala is eigenlijk een samenstelling van specerijen voor een bepaald gerecht. Voor elk Indisch gerecht is de samenstelling net weer dat ietsje anders. Eigenlijk is curry ook een soort masala (curry is eigenlijk een samenstelling van kurkuma -die de typische gele kleur geeft- en andere specerijen bvb koriander, kardemom, komijn, peper,...). In India is het onmogelijk dat een kok hetzelfde busje 'currypoeder' gebruikt voor verschillende soorten curry-gerechten, zoals wij in het onwetende Westen zouden durven doen. Elk gerecht zijn masala. 

Ok terug naar de drank. Chai betekent thee. Kort door de bocht zou je dit dus simpelweg specerijenthee kunnen noemen. Maar er komen nog 2 bijzonder belangrijke ingrediënten aan te pas: zwarte thee en melk. India is, met een jaarlijkse oogst van bijna 1 miljoen ton, nog steeds de nummer 1 in de theeproductie met plantages van welbekende soorten zoals Darjeeling en Assam. India is ook een melk-natie, heel wat dranken en desserts en ook (vegetarische) gerechten zijn gebaseerd op melk. 

Gooi deze typische Indische zaken samen en je krijgt een pittige, lekkere en zoete thee die je tot in de kern van je lichaam verwarmt (aan jou om hem zo sterk of zacht te maken als je zelf wilt uiteraard). Ik krijg er in elk geval -heel de herfst en winter lang- geen genoeg van. Deze thee stimuleert voelbaar de bloedsomloop en spijsvertering zie het nut van kaneel, kardemom en gember.





Dit is hoe ik 'm maak:

Breng in een potje op het vuur een liter water aan de kook met een klein beetje geraspte verse gember (of een theelepel gedroogde - maar dat smaakt echt niet hetzelfde), een halve theelepel kaneel, 3 kruidnagels en 3 kardemompeulen. Als de specerijen even hebben kunnen trekken in het kokend water, zet je het vuur ietsje lager zodat het net niet meer kookt om een eetlepel zwarte thee, 3 zwarte peperkorrels, een eetlepel suiker en 150 ml melk toe te voegen. Roer even, laat nog even goed heet op het vuur staan en laat de thee enkele minuten trekken. Zet daarna een koffiefilter in je theekan en giet er de thee in, laat rustig doorsijpelen of gebruik een hele fijne zeef. Haal speciale glaasjes boven om de thee te serveren.

Tips

  • In het traditionele recept worden thee en melk meegekookt, maar ik vind het dan een stuk zwaarder verteerbaar (geen idee waarom), dus ik doe het zo. Ik vind darjeeling of ceylon heel erg geschikt voor deze thee
  • idem met de peperkorrels, ik voeg ze pas toe na het koken. Waarom? Peper wordt pas echt pikant als hij gekookt is...
  • ik maak de specerijen wat fijner voor ik ze in het water doe, zodat ze optimaal aroma afgeven: de peperkorrels snijd ik doormidden, ik plet de kardemompeulen zodat de zaadjes loskomen en breek de kruidnagels en verpulver de 'kopjes'
  • ik voeg soms als variatie bruine suiker toe in de plaats van gewone kristalsuiker, ik vind dat er wel goed bij passen. 
  • waarom er 'potten en pannen' aan te pas moeten komen? Je kunt het natuurlijk ook gewoon allemaal zo samen in je theepot gieten met kokend water en warme melk en dat smaakt ook goed but nowhere near as good as the real thing. 




bron: http://www.simonlevelt.nl

zaterdag 7 september 2013

Watermeloen daiquiri (Cuba)


Ik had me nog nooit aan cocktail gewaagd thuis. Het klinkt als iets voor mensen met een bar en een shaker. Geschaafd ijs en know-how. Wel ik liet al deze ideeën voor wat ze waren en ging aan de slag met een heerlijk stuk watermeloen, de cocktailglazen uit de kast van mijn ouders (ergens helemaal achterin), de deegrol (om ijsblokjes stuk te slaan*), en mijn smaakpapillen.

* gebruik een plastic zak, anders vliegen ze natuurlijk alle kanten op!




De cocktail is genoemd naar de plaats waar hij bedacht werd in Cuba, waar limoenen en suiker overvloedig te vinden waren. De klassieke daiquiri is niks meer dan suikersiroop, vers limoensap, witte rum en geschaafd ijs maar er bestaan meerdere fruitversies, bvb. strawberry daiquiri (in het Engels uit te spreken als 'deckery'). Juist omdat het recept zo basic is, leent het zich enorm voor variaties.





Ik ging van start met gemixte ontpitte watermeloen, suikersiroop en rum, om te proeven hoe een 'doodgewone' watermeloen cocktail smaakt. Ik deed een suikerrandje om het glas voor presentatie.

De suikersiroop maak je zo: los een eetlepel suiker op in een eetlepel heet water, roer het om en zet het in de koelkast zodat het fris is tegen dat je je cocktail maakt.

Het suikerrandje, maak je simpelweg door het glas omgekeerd te houden en de randen te dopen in een schaaltje met citroensap en daarna in een schaaltje met suiker. Mijn zus en ik vonden dit als een kind al een fantastische truc en deden het gewoon voor onze limonade, maar bij een cocktail staat het natuurlijk helemaal chic.


Voor de daiquiri bedacht ik een presentatie volgens
de kleuren van watermeloen.
Ik maakte een groene pasta van munt, suiker en limoensap die ik in een vijzel maakte en onderin het glas deed, daarop kwam geschaafd ijs en rum. Daarop goot ik het watermeloensap. Werk af met een schijfje watermeloen. Dien zo op en laat je gasten doorroeren voor ze drinken.

Reken maar dat je indruk zult maken, zonder shaker, zonder bar!









zaterdag 24 augustus 2013

In mijn voorraadkast: Limu omani (gedroogde limoentjes)


Op een dag keek ik in de voorraadkast van mijn Iraanse vriend en vond zeer vreemde lichtbruine bolletjes in een zak, zo klein en licht als een pingpongbal. Ik stak mijn neus in de zak en werd aangenaam verrast door een frisse maar sterk aromatische geur. Sindsdien vind je ze ook in míjn voorraadkast en gebruik ik ze regelmatig als ik thee zet. Zo krijg je in een handomdraai een heel frisse limoenthee met een mysterieuze gedroogde ondertoon. Ik kan me niet voorstellen hoe ongelofelijk goed het moet ruiken daar in het Midden-Oosten waar duizenden limoentjes tegelijk worden gedroogd onder de hete zuiderzon... 




Naar het schijnt werden limu omani voor het eerst geproduceerd in Oman, dat ligt onder Saoudi-Arabië. Hoewel dit heel bijzonder veelzijdig ingrediënt in de regio rond Oman en in de keuken van Noord-India geraakt is, is het verder nagenoeg onbekend. Jammer....

In de keuken van Iran, Iraq, Afghanistan en de golfstaten worden limu omani gebruikt in soepen en stoofpotten, bij linzen en bonen-gerechten en ook op vis of vlees. Je kunt het malen tot poeder en mengen met wat olie om kip of vis mee in te wrijven vòòr het bereiden (lijkt me heerlijk). In Noord-India (en volgens sommige bronnen ook Egypte) wordt wat van het poeder toegevoegd aan het kookwater van rijst. De frisse en complexe diepe smaak kan een geheel andere wending geven aan veel verschillende gerechten.

Het gekke is dat ik méér van de smaak houd dan mijn Iraanse vriend bij wie het herinneringen oproept aan het medicinale drankje dat hij als kind kreeg van zijn moeder bij ziekte. Dan werd de combinatie van munt, thee, limu omani en suiker gebruikt om maaglast te verhelpen. Maar ik wacht niet tot ik maaglast heb om er van te genieten... veel te lekker in intrigerend om in de medicijnhoek te laten.





Voor limu omani-thee gebruik je een klein stukje van een gedroogde limoen voor één kop, of één limoentje op z'n geheel voor één theekan. Je kunt dan best met een scherp mesje een paar inkepingen maken zodat het aroma gemakkelijker vrijkomt. Naarmate ze langer in het water liggen, worden ze zacht en geven ze meer smaak af. Je voegt het best wat suiker en/of honing toe (honing past immens goed bij deze smaak). Je kunt de thee maken op basis van zwarte thee, rooibos thee of een mengeling van beide, of gewoon helemaal alleen met deze limoentjes.

Je kunt limu omani vinden in buitenlandse winkels zoals Al-Rahman (welbekend in Vlaanderen) of in andere winkels waar veel Iraanse producten te vinden zijn.


bronnen: New York Times http://www.nytimes.com/2010/06/02/dining/02power.html





vrijdag 2 augustus 2013

Julie's liefdes ijsthee (en het geheim van lekkere ijsthee)


Ijsthee is bijzonder moeilijk om te maken, geloof mij. Het is op zich niet erg lastig of ingewikkeld, maar om het juiste niveau smaak te vinden is er behoorlijk wat geëxperimenteer nodig. Ik heb genoeg smaakloze thee-aftreksels gemaakt om te weten dat achter een goede ijsthee een gigantische dosis smaakmakers zit. Je kunt een heerlijke thee zetten warm, maar eens ze ijskoud is, blijft van die fantastische smaak maar een zielige fractie meer over.

De Ice-Tea uit de winkel zal dan ook na een paar thuis gemaakte (zelfs goed gedoseerde) ijsthees, voelen als een regelrechte aanslag op je smaakpapillen, niet normaal sterk. 

Maar goed, ik bespaar jullie het geknoei en vertel hoe ik mijn favoriet uitvond...





Deze ijsthee is gebaseerd op de Perzische liefdesijsthee, maar toch net ietsje anders.

  1. Ik goot 1 liter kokend water in een kan en plaatste er een theezeefje in met 5 royale theelepels zwarte thee (ik zweer bij Ceylan) of 5 theebuiltjes zwarte thee, 1 gedroogd rozenknopje of 1 theelepel gedroogde rozenblaadjes (te vinden in natuurwinkel), 2 à 3 kardemompeulen en een stevig snuifje gemalen kaneel.
  2. Laat het trekken tot het voldoende kleur heeft, maar niet zolang dat het bitter wordt (proef een slokje bij twijfel). 
  3. Haal het zeefje eruit (thee niet weggooien!). Roer er 2 eetlepels rozenwater, 2 eetlepels bidmeshk (wilgenkatjes-water, te vinden in vreemdelingenzaak), 2 eetlepels rietsuiker en een theelepel honing door en roer tot de suiker en honing zijn opgelost. 
  4. Wacht tot de thee in de kan wat is afgekoeld (nog niet in de koelkast zetten). Als de thee lauw is, zet je er terug het zeefje in met de thee, rozenblaadjes, kardemom en kaneel. 
  5. Dek af en zet minstens enkele uren of liefst een hele nacht in de koelkast (geen schrik, de zwarte thee wordt niet bitter in koud water, zelfs niet na een hele nacht trekken). 
  6. Proef en pas de smaak zonodig aan. 




Tip: zorg dat je thee heel heel koud wordt, bvb door afzonderlijke glazen in het onderste vak van je koelkast te zetten. Dan wordt je ijsthee kouder dan in je kan in de koelkastdeur. Dit is beter dan er ijsblokjes in te doen want als deze smelten, wordt de ijsthee aangelengd en smaakt het flets.








vrijdag 19 juli 2013

Rozenfirni (India)



In India maken ze een soort rijstpap van rijstbloem of rijstgriesmeel (ik gebruik meestal een mengeling) die héél erg fijn is van textuur, je voelt geen korreltjes. Ze is licht gezoet, licht verteerbaar, fris en smaakt heerlijk naar rozen. Ik vond dit zalige recept op Quick Indian Cooking en paste enkel het suikergehalte aan (de Indiërs zijn precies nogal zoetemondjes).





Ingrediënten voor 8 potjes (geen nood, ze geraken in geen tijd allemaal op!)

200 gm rijstbloem of rijstgriesmeel
1 liter volle melk
1 of 2 zakjes vanillesuiker
3 eetlepels rozenwater (naar smaak, begin met 2 en proef eens. Lees meer over rozenwater in één van mijn vorige posts)
3 eetlepels witte suiker
gehakte nootjes ter decoratie (kies maar zelf, ik koos amandel)


Werkwijze
  1. Giet in een pot de koude melk en roer er de rijstbloem, suiker en vanillesuiker door.
  2. Begin het op een laag tot middelhoog vuur te warmen en roer met een klopper (het meel op de bodem zou snel aanbranden). Blijf roeren tot het mengsel indikt en het moeilijk wordt om te roeren, schakel dan over van klopper op houten lepel. Roer eventuele klonters los.   
  3. Als de rijstpap een gladde gebonden textuur heeft, roer je er het rozenwater door en giet je het mengsel in 8 schaaltjes (wacht niet tot de pap dik is als puree, want dan kun je ze niet meer gieten, wees dus attent op het goede moment om de pot van het vuur te halen). 
  4. Strooi er nootjes over en zet in de koelkast. Deze rijstpap is het lekkerst fris. 


Print recept







dinsdag 16 juli 2013

In mijn voorraadkast: rozenwater





Wat? Waarom?

Rozenwater is een onontbeerlijk ingrediënt in de keuken van het Midden-Oosten, Noord-Afrika en India. Het water is een distillaat van rozenblaadjes en eigenlijk een bijproduct bij het maken van rozen-olie die gemaakt wordt voor parfum. Rozenwater geeft een dromerige zoete toets aan desserts maar is ook uitstekend als natuurlijk middel voor de gezichtshuid. Rozenwater is adstringerend (lees: voorkomt dat de huid vocht verliest en uitdroogt), bevordert de regeling van talgsecretie (lees: vettigheidsgraad van je huid) en voorkomt het verschijnen van rimpels en kraaiepootjes (als dat niet mooi meegenomen is!!). Doe gewoon wat op een watje op je gezicht voor het slapengaan (ook prima als démaquillage). Ik vind het heerlijk verfrissend om op een zomeravond met wat rozenwater over mijn ogen en slapen te strijken.


The reason why

De anti-oxidanten in rozen, zouden helpen de huidweefsel te herstellen en huidcellen te versterken, terwijl de suikers in rozenwater een verzachtend effect hebben. Dit maakt rozenwater ideaal voor een gevoelige huid. Rozenwater zou zelfs helpen een door de zon beschadigde huid te herstellen door zijn effect op elastine, wat jouw huid elastisch houdt en gevoelig is voor zonnebrand, maar die theorie wordt nog getest.

(bron: http://health.howstuffworks.com/skin-care/problems/treating/rose-water-help-skin.htm)







Back to the kitchen

In de oriëntaalse keuken zijn zalige recepten te vinden die naar bloemen smaken, ook andere bloemenwaters worden er gebruikt, bvb oranjebloesemwater of wilgenkatjeswater, maar mijn voorkeur gaat toch uit naar rozenwater... is er een bloem die sterker op onze verwachtingen, smaakzin en geur inwerkt dan rozen? Ik denk het niet. Rozenwater duikt dan ook regelmatig op in de recepten op mijn blog... misschien straks ook in jouw keuken? Proef en laat je verleiden! 


tip: koop een fles rozenwater in een buitenlandse winkel en zet ze in de koelkast, ze blijft maandenlang goed. 





woensdag 10 juli 2013

Perzische liefdes-ijsthee

Ik dacht dat ik iets nieuws uitgevonden had. Ik maakte Persian Love Tea zoals ik het gevonden had op een receptenforum. Maar dan koud. En met zwarte thee om de smaak basis te geven. Waw! Volgens mij smaakte het naar vloeibare Sholezard (zelfde smaakmakers als in Iraanse rijstpap), maar toen ik het aan mijn Iraanse vriend liet proeven gingen zijn ogen wijd open en mompelde hij iets van "Saffraan Sherbet". Na wat gegoogle niets van teruggevonden, dus noem ik het maar gewoon Perzische liefdes-ijsthee :-)







Ingrediënten:

4 koppen water
een eetlepel zwarte thee
2 à 3 kardemompeulen*, gekneusd
een 10-tal saffraandraadjes*, zo of fijngemalen tot poeder (ongeveer een halve theelepel)
3 eetlepels rozenwater
1 eetlepel ruwe rietsuiker
1 eetlepel vloeibare honing


Methode:

Doe de zwarte thee in een builtje of theezeefje en laat trekken in 4 koppen heet water. Haal het builtje of zeeftje er na 5 min terug uit. Giet de thee in een kan die in de koelkast kan en roer er het rozenwater, de rietsuiker en honing door terwijl de thee nog warm is. Plaats er nu een theezeefje of builtje in met kardemom en saffraan, dit kun je er de hele nacht in laten trekken zonder dat de thee te sterk of te bitter wordt. Wacht even tot de thee op kamertemperatuur is en zet dan de kan in de koelkast voor enkele uren of liefst een nacht. Serveer fris met ijsblokjes.

tip: eens de thee koud is, kan je het builtje met zwarte thee terug in de kan doen en de hele nacht laten meetrekken. De thee wordt alleen bitter als het water echt heet of lauwwarm is. Als je de thee er nog een hele nacht in laat, zal het water een prachtige kleur en een duidelijke thee-smaak krijgen.

Print recept

* saffraan en kardemom zijn goed voor de gezondheid: lees hier waarom





Dit charmant klein zakje met een mix van nootjes, versuikerde nootjes en gedroogd fruit, heb ik gekregen van de Iraanse familie van mijn vriend. Het heet "ajil" en het zijn een soort wenszakjes. Als je een wens hebt, houd je die in gedachten terwijl je zakjes vult voor je familie, vrienden, buren en collega's. Je maakt zo je omgeving blij die op hun beurt ook een wens mogen doen bij het openen van het zakje. Mooi toch?

Follow my blog with Bloglovin



maandag 1 juli 2013

Khoresth Aloo (Iran) - Kip met pruimen


Dit is de eerste Iraanse maaltijd die ik maakte (desserts dus niet meegerekend) en het was voor mij (en mijn vingers-aflikkende-familie) meteen een voltreffer. De smaak is interessant, vol en zoetig en toch is het recept heel eenvoudig en kun je weinig misdoen. Ik vond het recept op een site die alles mooi stap voor stap toont: My Persian Kitchen





Naast kip, pruimen en gele spliterwten zitten de 2 meest typische Iraanse smaakmakers erin: kurkuma en saffraan, die beiden een prachtige goudgele kleur geven aan gerechten.


Ingrediënten:

1 ui
4 teentjes knoflook
8 kippenboutjes
een halve kop gele spliterwten (te vinden in buitenlandse winkels, laat ze 1 uur weken voor gebruik)
1 kop gedroogde pruimen zonder pit
1/2e theelepel kurkuma* 
een paar draadjes saffraan* die je in 2 eetlepels heet water hebt laten trekken


Werkwijze:

  1. Snijd de knoflook en ui fijn en fruit ze in wat olie. Kruid de kip met peper en zout en voeg toe aan de pot, laat de kippenbouten aan elke kant enkele minuten bakken.
  2. Voeg de spliterwten toe met anderhalve kop water en voeg meer peper en zout toe. Zet het deksel op de pan en laat 20 minuten koken.
  3. Doe er nu de pruimen bij en laat nog eens 40 minuten koken. Kijk af en toe of er nog genoeg vocht is, de spliterwten nemen namelijk veel vocht op en ik heb graag dat er genoeg 'saus' is. Voeg desnoods af en toe wat warm water toe. 
  4. Doe er pas op het laatste de saffraan (draadjes en vocht) en kurkuma in, roer goed, proef eens en laat nog 5 minuten op het vuur staan. 

Serveer dit gerecht met (Perzische) rijst. Heerlijk!!

Print recept


* Kurkuma en saffraan zijn ontzettend gezond: lees hier wat ze voor je gezondheid doen.








Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...